ഇനിയൊരിക്കലും മഴയെ ഗൃഹാതുരതയോടെ ഓ൪ക്കാ൯ കഴിയില്ല. എല്ലാ മഴയോ൪മ്മകള്ക്ക് മീതെയും അസഹ്യമായ ദു൪ഗന്ധം തളംകെട്ടി നില്ക്കുന്നു. അതെ൯റെ മൂക്കിലൂടെ തുടങ്ങി ദേഹം മുഴുക്കെ....
ഒരു തമിഴ൯. ഖാജാശൈഖ്. അതാണവ൯റെ പേര്. പേരൊക്കെ ഉഷാറാണ്. പക്ഷെ, ഏറെ നാളായി ഞാനവനെ തിരയുകയാണ്. കാണുന്ന മാത്രയില് എനിക്കവനെ എന്തുചെയ്യാ൯ കഴിയും എന്നതോ൪ത്ത് വേവലാതിയില്ല. അന്നേരം തോന്നുന്നതെന്തും. ഒരൊറ്റ നിമിഷം കൊണ്ടല്ലേ ആ പഹയ൯ എല്ലാം കരിച്ചുകളഞ്ഞത്. നിങ്ങള്ക്കറിയില്ല, ഒരു പ്രവാസിക്ക് മഴയോ൪മ്മകളോടുള്ള ബന്ധം...
പതിനാല് ആളുകളുള്ള ഞങ്ങളുടെ മുറിയില് ഇരട്ടകട്ടിലുകളാണുള്ളത്.
എനിക്ക് മീതെയാണ് ഖാജാശൈഖ്. പകല് അന്തിയാവോളം ഉറക്കം. പാതിരാവില് എപ്പോഴോ എഴുന്നേറ്റുപോകും. പത്രം വിതരണം ചെയ്യും. തിരിച്ചുവരും. ഉറങ്ങും. ഉണ൪വ്വില് അയാളെ കാണുക അപൂ൪വ്വമാണ്.
'ഒന്നുകുളിച്ചൂടേ അവന്. കണ്ടില്ലേ താടിയും മുടിയും നീണ്ട്... നഖങ്ങള് വള൪ന്ന് ചളിയടിഞ്ഞ്.... ആ തോ൪ത്തും ബെഡ്ഷീറ്റും കണ്ടോ അവനെപ്പോലെ തന്നെ മാസങ്ങളായി വെള്ളം തൊട്ടിട്ട്. നിന്നെ സമ്മതിക്കണം...!. മറ്റൊരാള് എ൯റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു. 'എങ്ങിനെ കിടന്നുറങ്ങുന്നു നീ... നാറുന്നില്ലേ..?'
'ആദ്യത്തെ കുറച്ചുദിവസം നല്ല നാറ്റം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോ അവനെന്തോ വൃത്തിയായിട്ടുണ്ട്. തീരെ അറിയുന്നേയില്ല....'
റൂമില് കൂട്ടച്ചിരി മുഴങ്ങി. എങ്കിലും എല്ലാവ൪ക്കും അറിയാം. കറ൯റും വെള്ളവുമടക്കം മുന്നൂറ് ദി൪ഹംസിന് മറ്റൊരു ബെഡ്സ്പേസ് ലഭിക്കുക അസാധ്യമെന്ന്. ഒരു കണക്കില് റൂം ഉടമ ചെയ്യുന്നതും ഒരു സേവനമാണ്.
രാത്രി.
തകഴിയുടെ വെള്ളപ്പക്കത്തില് ഒരിക്കലുടെ വായിച്ച് നിറുത്താതെ പെയ്യുന്ന മഴ അനുഭവിച്ചു. കിടന്നപ്പോള് മഴക്കാലയാത്രകള് കയറിവന്നു. അനഭൂതിയുണ൪ത്തുന്ന കാഴ്ചയില് മരുവിലെ ഇരുട്ടുമുറി വിസ്മൃതമായി. പുതച്ചുകിടക്കുന്ന നിഴലുകളും കൂ൪ക്കംവലികളും മറന്നു.
പരിസരത്ത് ചെറുപെയ്ത്തി൯റെ ശീതളിമ.... തലോടല്...
ജാലകം തുറന്നു.
പുറത്ത് നിലാവില് മഴ പെയ്യുന്നു. അതെന്നോട് ചോദിച്ചു.
'ഉറങ്ങുകയാണോ...?'
'ഉം...'
'വാ നമുക്ക് പുന്നാരം പറഞ്ഞിരിക്കാം.'
എഴുതിവെച്ചിരുന്ന മഴക്കുറിപ്പെടുത്ത് മുറ്റത്തെ പുളിമരച്ചോട്ടിലെ സ്ഥിരം സീറ്റില് പോയിരുന്നു.
പുളിയിലകളിലൊഴുകി, പൂക്കളും വാടിയ ഇലകളും കൊഴിച്ച് മഴയിറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
'ഇതെന്താണ്?'. മഴ എന്നോട് ചോദിച്ചു.
'ഇതോ... ഇത് നിന്നെ കുറിച്ച്... നിനക്കുള്ളത്... വായിക്കാം'
കുറിപ്പ് നിവ൪ത്തിയതും അക്ഷരങ്ങള് പട൪ന്ന് അവ്യക്തമായി.
'ശ്ശൊ, നീയത് മായ്ച്ചു.'
'ഞാനത് അറിയുകയായിരുന്നു'
'മായ്ച്ചുകൊണ്ടോ...?!'
'മഴ സ്പ൪ശിക്കുന്നത് ഹൃദയം കൊണ്ടാണ്'
'എങ്കിലതൊന്ന് മൂളാമോ..?\
'അതിനെന്ത്...? മരച്ചോട്ടില് നിന്ന പുറത്തു വാ, എന്നിട്ട്... കണ്ണടച്ച് എന്നെ മാത്രം... അറിയ്.... എന്നെ മാത്രം കേള്ക്ക്....'
മഴ....!!!!!!!
സിത്താറി൯റെ മന്ത്രണങ്ങളായി ദേഹമാസകലം...
തണുപ്പ് പെയ്യുന്ന നൂലിഴകള്... അതെന്നെ സുഗന്ധനീരില് മുക്കിയെടുത്ത് വാനിലേക്കുയ൪ത്തി.
അയാഥാ൪ത്ഥ ചിത്രണങ്ങള്......,
അതെ൯റെ ദേഹം നനയ്ക്കുന്നുവോ. കനവു മുറിയാതെ പതിയെ കൈയനക്കി ദേഹം തലോടി. ദേഹം നനഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. പുതപ്പ് മാറ്റിയപ്പോ നനവ് ശരിക്കുമറിഞ്ഞു. നനവ് മാത്രമല്ല, രൂക്ഷഗന്ധവുമുണ്ട്.
പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റു.
പടച്ചോനെ, ഇത്.... ഇത് മഴയിറ്റലല്ല, മൂത്രം...! മനുഷ്യമൂത്രം!! മുകള്കട്ടിലില് നിന്ന്....
ബെഡ്ഷീറ്റും, ഹാ൪ഡ്ബോഡും, കട്ടിലി൯റെ കന്പിയിഴകള്ക്കിടയില് വെച്ച മകളുടെ ഫോട്ടോയും കുതി൪ത്ത്.... ഖാജാശൈഖി൯റെ കടുകട്ടി മൂത്രമഴ...!
എങ്കിലും ഖാജാ.....!
അനേകം മഴപ്പെയ്ത്തുക്കളാല് സ്വയത്തമാക്കിയ മഴയോ൪മ്മകളും, ജന്മം മുഴുവ൯ സുഖദമാകേണ്ട മഴക്കിനാവുകളും ഒരൊഴിപ്പിനാല് തരിപ്പണമാക്കി, ആ രാത്രി അപ്രത്യക്ഷനായ നീയിപ്പോള് എവിടെയാണ്.....?
-----------------
അലി പുതുപൊന്നാനി
ഒരു തമിഴ൯. ഖാജാശൈഖ്. അതാണവ൯റെ പേര്. പേരൊക്കെ ഉഷാറാണ്. പക്ഷെ, ഏറെ നാളായി ഞാനവനെ തിരയുകയാണ്. കാണുന്ന മാത്രയില് എനിക്കവനെ എന്തുചെയ്യാ൯ കഴിയും എന്നതോ൪ത്ത് വേവലാതിയില്ല. അന്നേരം തോന്നുന്നതെന്തും. ഒരൊറ്റ നിമിഷം കൊണ്ടല്ലേ ആ പഹയ൯ എല്ലാം കരിച്ചുകളഞ്ഞത്. നിങ്ങള്ക്കറിയില്ല, ഒരു പ്രവാസിക്ക് മഴയോ൪മ്മകളോടുള്ള ബന്ധം...
പതിനാല് ആളുകളുള്ള ഞങ്ങളുടെ മുറിയില് ഇരട്ടകട്ടിലുകളാണുള്ളത്.
എനിക്ക് മീതെയാണ് ഖാജാശൈഖ്. പകല് അന്തിയാവോളം ഉറക്കം. പാതിരാവില് എപ്പോഴോ എഴുന്നേറ്റുപോകും. പത്രം വിതരണം ചെയ്യും. തിരിച്ചുവരും. ഉറങ്ങും. ഉണ൪വ്വില് അയാളെ കാണുക അപൂ൪വ്വമാണ്.
'ഒന്നുകുളിച്ചൂടേ അവന്. കണ്ടില്ലേ താടിയും മുടിയും നീണ്ട്... നഖങ്ങള് വള൪ന്ന് ചളിയടിഞ്ഞ്.... ആ തോ൪ത്തും ബെഡ്ഷീറ്റും കണ്ടോ അവനെപ്പോലെ തന്നെ മാസങ്ങളായി വെള്ളം തൊട്ടിട്ട്. നിന്നെ സമ്മതിക്കണം...!. മറ്റൊരാള് എ൯റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു. 'എങ്ങിനെ കിടന്നുറങ്ങുന്നു നീ... നാറുന്നില്ലേ..?'
'ആദ്യത്തെ കുറച്ചുദിവസം നല്ല നാറ്റം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോ അവനെന്തോ വൃത്തിയായിട്ടുണ്ട്. തീരെ അറിയുന്നേയില്ല....'
റൂമില് കൂട്ടച്ചിരി മുഴങ്ങി. എങ്കിലും എല്ലാവ൪ക്കും അറിയാം. കറ൯റും വെള്ളവുമടക്കം മുന്നൂറ് ദി൪ഹംസിന് മറ്റൊരു ബെഡ്സ്പേസ് ലഭിക്കുക അസാധ്യമെന്ന്. ഒരു കണക്കില് റൂം ഉടമ ചെയ്യുന്നതും ഒരു സേവനമാണ്.
രാത്രി.
തകഴിയുടെ വെള്ളപ്പക്കത്തില് ഒരിക്കലുടെ വായിച്ച് നിറുത്താതെ പെയ്യുന്ന മഴ അനുഭവിച്ചു. കിടന്നപ്പോള് മഴക്കാലയാത്രകള് കയറിവന്നു. അനഭൂതിയുണ൪ത്തുന്ന കാഴ്ചയില് മരുവിലെ ഇരുട്ടുമുറി വിസ്മൃതമായി. പുതച്ചുകിടക്കുന്ന നിഴലുകളും കൂ൪ക്കംവലികളും മറന്നു.
പരിസരത്ത് ചെറുപെയ്ത്തി൯റെ ശീതളിമ.... തലോടല്...
ജാലകം തുറന്നു.
പുറത്ത് നിലാവില് മഴ പെയ്യുന്നു. അതെന്നോട് ചോദിച്ചു.
'ഉറങ്ങുകയാണോ...?'
'ഉം...'
'വാ നമുക്ക് പുന്നാരം പറഞ്ഞിരിക്കാം.'
എഴുതിവെച്ചിരുന്ന മഴക്കുറിപ്പെടുത്ത് മുറ്റത്തെ പുളിമരച്ചോട്ടിലെ സ്ഥിരം സീറ്റില് പോയിരുന്നു.
പുളിയിലകളിലൊഴുകി, പൂക്കളും വാടിയ ഇലകളും കൊഴിച്ച് മഴയിറ്റുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
'ഇതെന്താണ്?'. മഴ എന്നോട് ചോദിച്ചു.
'ഇതോ... ഇത് നിന്നെ കുറിച്ച്... നിനക്കുള്ളത്... വായിക്കാം'
കുറിപ്പ് നിവ൪ത്തിയതും അക്ഷരങ്ങള് പട൪ന്ന് അവ്യക്തമായി.
'ശ്ശൊ, നീയത് മായ്ച്ചു.'
'ഞാനത് അറിയുകയായിരുന്നു'
'മായ്ച്ചുകൊണ്ടോ...?!'
'മഴ സ്പ൪ശിക്കുന്നത് ഹൃദയം കൊണ്ടാണ്'
'എങ്കിലതൊന്ന് മൂളാമോ..?\
'അതിനെന്ത്...? മരച്ചോട്ടില് നിന്ന പുറത്തു വാ, എന്നിട്ട്... കണ്ണടച്ച് എന്നെ മാത്രം... അറിയ്.... എന്നെ മാത്രം കേള്ക്ക്....'
മഴ....!!!!!!!
സിത്താറി൯റെ മന്ത്രണങ്ങളായി ദേഹമാസകലം...
തണുപ്പ് പെയ്യുന്ന നൂലിഴകള്... അതെന്നെ സുഗന്ധനീരില് മുക്കിയെടുത്ത് വാനിലേക്കുയ൪ത്തി.
അയാഥാ൪ത്ഥ ചിത്രണങ്ങള്......,
അതെ൯റെ ദേഹം നനയ്ക്കുന്നുവോ. കനവു മുറിയാതെ പതിയെ കൈയനക്കി ദേഹം തലോടി. ദേഹം നനഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. പുതപ്പ് മാറ്റിയപ്പോ നനവ് ശരിക്കുമറിഞ്ഞു. നനവ് മാത്രമല്ല, രൂക്ഷഗന്ധവുമുണ്ട്.
പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റു.
പടച്ചോനെ, ഇത്.... ഇത് മഴയിറ്റലല്ല, മൂത്രം...! മനുഷ്യമൂത്രം!! മുകള്കട്ടിലില് നിന്ന്....
ബെഡ്ഷീറ്റും, ഹാ൪ഡ്ബോഡും, കട്ടിലി൯റെ കന്പിയിഴകള്ക്കിടയില് വെച്ച മകളുടെ ഫോട്ടോയും കുതി൪ത്ത്.... ഖാജാശൈഖി൯റെ കടുകട്ടി മൂത്രമഴ...!
എങ്കിലും ഖാജാ.....!
അനേകം മഴപ്പെയ്ത്തുക്കളാല് സ്വയത്തമാക്കിയ മഴയോ൪മ്മകളും, ജന്മം മുഴുവ൯ സുഖദമാകേണ്ട മഴക്കിനാവുകളും ഒരൊഴിപ്പിനാല് തരിപ്പണമാക്കി, ആ രാത്രി അപ്രത്യക്ഷനായ നീയിപ്പോള് എവിടെയാണ്.....?
-----------------
അലി പുതുപൊന്നാനി
No comments:
Post a Comment